W roku 1918 Polska ‒ przez 123 lata nieobecna na mapach świata, podzielona wcześniej pomiędzy Rosję, Niemcy i Austrię ‒ odzyskuje niepodległość. W roku 1919 młode państwo nawiązuje stosunki dyplomatyczne z wieloma krajami. Daleka Japonia już 22 marca 1919 roku uznaje Rzeczpospolitą Polską i rząd Ignacego Paderewskiego. Jednak kontakty pomiędzy Japończykami i Polakami mają historię dużo dłuższą, sięgającą okresu Meiji, a nawet epoki Edo. Warto wspomnieć o pierwszym Polaku w Japonii męczenniku Wojciechu Męcińskim czy o majorze Yasumasie Fukushimie, pierwszym Japończyku na ziemiach polskich. Nie sposób pominąć tu japonizmu polskiego, jednego z najciekawszych zjawisk polskiego modernizmu. 

Stosunki polsko-japońskie rozwijały się wielorako, niezależnie od zmian politycznych i ekonomicznych, wojen i okresu zimnej wojny. Jak wszelkie kontakty międzypaństwowe, realizowały się na drodze oficjalnej, poprzez wymianę dyplomatów i wizyty polityków, a w wypadku Japonii przedstawicieli dworu cesarskiego. Ale oczywiście nie tylko. Tworzą je także relacje z zakresu ekonomii czy wojskowości, wymiana doświadczeń dotyczących działalności społecznej, a dziś także kontakty biznesowe i naukowe. Przede wszystkim jednak buduje je współpraca na polu kultury – można wręcz mówić o wzajemnej fascynacji Polaków i Japończyków kulturą i sztuką obu krajów.

Otwarcie w 1994 roku Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha przyczyniło się do wzmożenia i pogłębienia tych relacji poprzez organizowane tu wystawy, pokazy, spotkania, wykłady, warsztaty i koncerty. W tym roku Muzeum Manggha świętuje jubileusz 25-lecia. To jedna czwarta historii naszych stuletnich kontaktów.

O wyjątkowości stosunków polsko-japońskie decydują relacje między ludźmi.  Ponad sto lat wzajemnych kontaktów to szereg niezwykłych – i nie ma w tym żadnej przesady ‒ filmowych i literackich opowieści o ludziach. To oni, konkretne postaci i osobowości, tworzą te historie: politycy, tacy jak Marszałek Józef Piłsudski; dyplomaci, wśród nich ratujący Żydów w czasie II wojny konsul Chiune Sugihara; uczeni i badacze, jak Bronisław Piłsudski; Lech Wałęsa, twórca „Solidarności” i prezydent RP; polski franciszkanin brat Zeno zajmujący się sierotami i bezdomnymi w Tokio i Hiroszimie; artyści, jak Andrzej Wajda, Tadeusz Kantor, Magdalena Abakanowicz, Mirosław Bałka, Toshihiro Hamano, Kiyoshi Awazu, Kenya Hara czy Koichi Sato. Nie można też nie wspomnieć o miłości Japończyków do muzyki Fryderyka Chopina.

Historia nie szczędziła nam wyjątkowych wydarzeń, ale gdy patrzymy z dzisiejszej perspektywy na ponad 100 lat naszych związków, widzimy przede wszystkim wspaniałych ludzi, przyjazne relacje, sympatię i wsparcie. Obustronne!

I o tym właśnie Państwu opowiemy.

Wystawę można oglądać od 7 do 18 października w MDK BATORY.