„Still I rise” to krążek, który nie sili się, nie krzyczy, nie stara się mizdrzyć. To solidna płyta adresowana do tych, którzy w muzyce cenią klasę i piękno. - Jazz Forum, Piotr Iwicki

​

Nieczęsto zdarza się usłyszeć tę wokalistkę operującą tekstem. Zazwyczaj Anna Gadt posługuje się wokalizą i improwizacją, ale kiedy już używa słów, obdarza je szacunkiem i niezwykłą estymą. Na program tego niecodziennego koncertu złożą się ulubione standardy wokalistki, które zarejestrowała na albumie "Stil I rise" lub piosenki, które zawsze chciała zaśpiewać. Towarzyszem jej podróży będzie znakomity pianista Mateusz Kołakowski.

Clint Eastwood, Joni Mitchell, Shilrley Horn, Carmen McRae, ale także piosenki śpiewane po polsku. Takich nawiązań można spodziewać się tego wieczora. Anna Gadt - głos i Mateusz Kołakowski - fortepian. Z pewnością będzie to niezwykłe spotkanie dwóch żywiołów i osobowości, spotkanie w świecie wyrafinowania i piękna.

​

Anna Gadt

Improwizująca wokalistka jazzowa, pianistka i kompozytorka. W swoim dorobku ma siedem autorskich płyt. Koncertowała m.in. we Francji, Niemczech, Szwajcarii, na Łotwie, Litwie, Słowacji. Laureatka Grand Prix międzynarodowego konkursu muzyków śpiewających Jazz Struggle. W 2018 roku uzyskała nominację do nagrody Fryderyk w kategorii Artysta Roku. Uczestniczka Polish Stage w ramach European Jazz Conference. Obok własnego kwartetu jest pomysłodawczynią tria Renaissance.

Współpracowała m.in. z Markusem Stockhausenem (festiwal Jazz Juniors), Liberty Ellmanem (Jazz Jamboree), Pawłem Mykietynem (opera "Czarodziejska Góra", „Wyliczanka na trzy głosy i dziewięć instrumentów”). Oprócz tradycyjnie rozumianego śpiewu, poszukuje nieoczywistych brzmień i technik wykonawczych. Inspiracje czerpie ze sztuki, literatury i życia. Fascynuje ją człowiek i jego twórcze możliwości.

Jazzarium.pl napisało o niej: "Wokalistek o podobnie interesującej wizji twórczej drogi czy też podejmujących równie oryginalne wyzwania artystyczne jak Anna Gadt jest na scenie jazzowej niewiele. Choć w swojej twórczości posługuje się także tradycyjnie rozumianym śpiewem, artystka najbardziej zainteresowana jest wokalną improwizacją – w poszukiwaniu nieoczywistych brzmień stale rozwija techniki wykonawcze pozwalające jej rozwinąć pole ekspresji. Na scenie Anna Gadt nie ogranicza się wyłącznie do roli solistki: improwizując, często traktuje swój głos w sposób równorzędny z tonami instrumentów grających z nią muzyków i wchodzi z nimi w głębokie dźwiękowe współbrzmienia..."

​

Mateusz Kołakowski

Absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie fortepianu klasycznego. Gdy miał 13 lat, Doug Ramsey napisał o nim w "Jazz Times" : "Mateusz ma zdolności, harmoniczną przenikliwość i umiejętności improwizacyjne, które wystarczyłyby, aby chwalić muzyków o 10 lat starszych".

W 2002 roku otrzymał „Jazzowego Fryderyka” od Ministra Kultury, a tego samego roku zdobył nagrodę dla "The Most Promising Performer" spośród 100 pianistów, na 3. Jazzowym Konkursie Pianistycznym im. M. Solala w Paryżu. Dwukrotnie brał udział w festiwalu jazzowym w Montreux, Szwajcaria. W 2002 roku został laureatem Konkursu Pianistycznego, a rok później już jako "House Pianist", razem z Braćmi Oleś, dał 14 koncertów w Montreux Jazz Club.

W październiku 2003 roku, wystąpił na 8 Międzynarodowym Festiwalu Pianistów Jazzowych w Pradze, a materiał z tego recitalu został wydany przez "Jazz Forum" ("14th Spring"). W 2006 Kołakowski wydał kolejną solową płytę „Ad Libitum 1st Warsaw Jazz Concert”. Jest to zapis z solowego koncertu w Studio im. W. Lutosławskiego w Warszawie w ramach festiwalu „Ad Libitum”, gdzie gościnnie wystąpił saksofonista Peter van Bergen. Kontynuując program fortepianu klasycznego zagrał „Kwartet na Koniec Czasu” O. Messiaena na festiwalu na Wigrach oraz II Koncert Fortepianowy S. Prokofiev’a. 9 września 2008 roku w nowojorskim klubie „Jazz Standard” Mateusz wystąpił z legendą saksofonu Davidem Liebmanem, a rok później odbył w duo trasę koncertową promującą płytę „Live at Jazz Standard” wydaną z tego właśnie koncertu. Płyta ta otrzymała nagrodę „Gwarancja Kultury 2009” przyznawaną przez TVP Kultura. Koncertował też na Kubie, w Indiach, Kenii, Chile oraz w Europie. Jego marzeniem jest grać solowe koncerty, które porywałyby tłumy, tak jak to robi Keith Jarrett.

​

​