GRZEGORZ TARWID - pianista i kompozytor. Zebrał doświadczenie od mistrzów polskiej pianistyki: najpierw od weterana jazzu tradycyjnego Wojciecha Kamińskiego, następnie Andrzeja Jagodzińskiego i Michała Tokaja, by przenieść się na studia do Kopenhagi i inspirować się duńską szkołą improwizowaną.
Ma na swoim koncie koncerty m.in. ze Zbigniewem Namysłowskim, Maciejem Obarą, ale też Marcinem Maseckim czy Janem Młynarskim. Współtworzy: trio Sundial z Wojciechem Jachną i Krzysztofem Szmańdą, duet Diomede z Tomaszem Markaniczem, projekt SPRZEDAM z Maciem Morettim i Jędrzejem Łagodzińskim oraz duet Alfons Slik z Szymonem Gąsiorkiem. W styczniu 2019 był kuratorem festiwalu Piano Room w warszawskim klubie SPATiF.

​

„Wielość wypływów składających się na pianistykę Grzegorza Tarwida może przyprawić o zawrót głowy. Ale czysta erudycja bez bożej iskry byłaby tylko pustym ćwiczeniem. A Tarwid nawet ćwiczenia techniczne potrafi przerobić na frapujący artystycznie materiał.” Tomasz Gregorczyk, Jazz Forum 4-5/2021

​

„Grzegorz Tarwid szybko wypracował swój styl i idącą za nim jakość do tego stopnia, że w ciemno należy sięgać po jego kolejne albumy. Zróżnicowane stylistycznie, w licznych składach niosą unikalny język muzyczny, który stawia go zarówno obok najciekawszych pianistów młodego pokolenia, ale też muzyków – zarówno kiedy sięga po jazz, muzykę klasyczną czy elektroniczną.” Jakub Knera, www.noweidzieodmorza.com

​

Album AY to druga solowa płyta Grzegorza Tarwida - wybitnego pianisty młodego pokolenia. Zainspirowany twórczością Davida Bowie’ego, Briana Eno i Ryuichiego Sakamoto, porzucił koncepcję długich improwizowanych etiud z poprzedniego albumu „Plays”, na rzecz krótkich, skondensowanych form mających niekiedy charakter piosenkowy. Utwory odnoszą się do muzyki elektronicznej i popowej, jednocześnie nie brakuje w nich decydującego czynnika, jakim jest swobodna improwizacja. Ważnym elementem przy powstawaniu płyty stała się produkcja brzmienia, za którego kreowanie odpowiedzialny był Albert Karch.
Album został wydany w kwietniu 2021 nakładem fundacji KOLD.

​

„Na Ay zaskakuje różnorodność brzmienia, które Tarwid był w stanie wydobyć ze swojego fortepianu. To zdecydowanie granie odheroizowane, Tarwid nie pozuje wszak na „boga fortepianu”, który do znudzenia szpanuje swoją wirtuozerią. Wręcz przeciwnie, z dziecięcą radością eksploruje granice i możliwości swojego ukochanego instrumentu. Nie jest w tym wszystkim perfekcyjny i właśnie dlatego jego muzyka staje się tak porażająco autentyczna. Tworzy strukturę, jakąś prostą melodię, którą później brawurowo i „po całości” dekonstruuje – wszystko to w oparach nieznośnej lekkości w graniu i podejściu do muzycznej materii. A przy okazji miesza w stylistycznym kotle, raz po raz zaskakując słuchacza zmianą konwencji – bywa popowy (np. w utworze zatytułowanym, a jakże, Pop), czasami odwołuje się do klasycznych wzorców (przykładem utwór o równie pomocnym tytule – A Classical Form), potrafi być paranoidalno-kpiarski (doskonały Cowbell), lecz również tajemniczo melancholijny (jak w zamykającej płytę kompozycji Holmen II).” Jędrzej Janicki, JazzPRESS