„CHET” - CZUŁY PORTRET CHETA BAKERA W WYKONANIU DAVIDA ENHCO & MARCA PERRENOUD
 

Znakomite osobistości europejskiej sceny jazzowej, francuski trębacz David Enhco i szwajcarski pianista Marc Perrenoud, składają hołd wielkiemu amerykańskiemu trębaczowi jazzowemu Chetowi Bakerowi. Wybierając emblematyczne standardy jazzowe, David Enhco i Marc Perrenoud odtwarzają muzyczną podróż i tragiczne losy Cheta Bakera, zbudowane z poezji i światła, ale także prób i ciemności. Na scenie wszystko jest energią i improwizacją. Tworzą muzykę bez granic, gęstą od emocji, z wdziękiem, śmiałością i wirtuozerią.

Wykonawcy:
David Enhco trąbka 
Marc Perrenoud fortepian

​

David Enhco - trębacz i kompozytor, zdobywca dwóch prestiżowych nagród Victoires du Jazz w kategoriach: Wschodzący Artysta i Grupa Roku (2018).
Współpracował m. in. z Casadesus-Enhco Trio, Didierem Lockwoodem, Thomasem Enhco, Cécile McLorin Salvant, Stochelo Rosenbergiem, Thomasem Dutronc. Współtwórca David Enhco Quartet, z którym wydał trzy albumy: La Horde, Layers i Horizons.  W 2010 roku wraz z Bastienem Ballazem, Jonem Boutellierem i Fredem Nardinem założył orkiestrę The Amazing Keystone Big Band. W 2012 roku premierę na festiwalu Jazz à Vienne miała stworzona przez niego jazzowa adaptacja utworu Piotruś i Wilk – Pierre et le Loup… et le Jazz! – dzięki której 6000 dzieci zostało wprowadzone w świat improwizacji, instrumentów i różnych stylów jazzowych poprzez twórczość Prokofiewa. Z The Amazing Keystone Big Band wydał jeszcze dwie płyty: Monsieur Django i Lady Swing.  Wraz z kwartetem Quatuor Voce wydał album Family Tree. W roku 2023 w duecie z Marc’iem Perrenoud nagrał płytę CHET – A Tribute to Chet Baker. www.davidenhco.com

 

Marc Perrenoud - pianista, kompozytor, jeden z najbardziej uznanych szwajcarskich muzyków jazzowych swojej generacji. Okrzyknięty jako niezwykły przez francuski Jazzman i zawsze wybitny przez All About Jazz, Marc Perrenoud wydał dotychczas pięć albumów ze swoim trio, ma też na swoim koncie płytę solową, projekty w duecie i kwintecie. Wszystkie zyskiwały entuzjastyczne recenzje jazzowej prasy na świecie, określane jako rewelacja przez muzyczny magazyn BBC London czy Jazzmagazine Paris, zyskując miano Best jazz selling w Szwajcarii czy wyróżniane przez prestiżowy amerykański magazyn Downbeat. Ostatnia płyta Marc Perrenoud Trio Morphee ukazała się w marcu 2020. W 2023 roku ukazał się album CHET – A Tribute to Chet Baker nagrany w duecie z Davidem Enhco. www.marcperrenoud.com
 

Niesamowita melodyjna wyobraźnia, niszczycielska moc, liryczna intensywność dotyku, oryginalnej urody kompozycje, diabolicznie fascynujące – muzyka Marca Perrenoud koncentruje w sobie najlepsze cechy współczesnego jazzu, łącząc wszystkie style. Luca Sabbatini

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Program:
Jule Styne I Fall in Love Too Easily
Richard Rodgers My Funny Valentine
Harry Warren There will never be another you
Dizzy Gillespie Con Alma
David Enhco Flicker (Interlude 1)
Jerome Kern Yesterdays
David Enhco Vif Argent (Interlude 2)
Ralph Rainger Easy Leaving
Arthur Altman All Or Nothing at All 
David Enhco Pierrot (Interlude 3) 
John Milenner Just Friends

 

Prasa o płycie:
“A revelation and a youthful look at the same time! Jean-Yves Chaperon, RTL
“Jubilatory! They practice music as outlaws » Marie-Aude Roux, Le Monde
“They play with knowledge, culture and invention! »Francis Marmande, Le Monde

Wywiad - CHET, czuły portret Cheta Bakera – David Enhco i Marc Perrenoud

 

Trębacz David Enhco i pianista Marc Perrenoud składają hołd legendzie Chetowi Bakerowi, wykonując standardy jazzowe, na których trębacz odcisnął swoje piętno. Intymny portret ukazujący cienie bohatera i dwóch muzyków, którzy sami odważają się obnażyć, aby na nowo odkryć tę kruchość, która tak bardzo nas dotyka w Checie Bakerze.

​

Jak odkryłeś Cheta Bakera?

​

DAVID ENHCO: Jednym z pierwszych albumów jazzowych, jaki dostałem, była płyta Cheta Bakera. Miałem 6 lat i dorastałem z tym okrągłym i lekko zawoalowanym dźwiękiem, jak głos mezzosopranu. Myślę, że to właśnie ten sposób frazowania, jakby śpiewał, sprawił, że zapragnąłem grać na trąbce!

 

Skąd wziął się pomysł na tę płytę?

​

DAVID ENHCO: Z biegiem czasu odkryłem światłocieniową stronę tej postaci: Chet Baker jest jednocześnie tym atrakcyjnym, młodym mężczyzną, ikoną mody, który szepcze piosenki miłosne... Ale jest też twarzą naznaczoną narkotykami, mężczyzną, który stracił zęby z powodu problemów finansowych, którego życie osobiste było katastrofą.

 

MARC PERRENOUD: To jest postać, którą chcieliśmy przedstawić na albumie. W tym celu wybraliśmy niektóre standardy jazzowe, które grał przez całe życie (ponieważ nie komponował), takie jak My Funny Valentine, Yesterdays, Just Friends... Chcieliśmy także pokazać drugą stronę Cheta Bakera poprzez trzy „interludia”, które napisał David.

 

Więc to bardziej portret niż hołd?

​

DAVID ENHCO: Prawdopodobnie muzyk, który by go znał, nagrałby tę płytę inaczej, ale ja należę do innego pokolenia, które dorastało, podziwiając muzyka, jednocześnie rozważając człowieka w całej jego ambiwalencji. Nie podoba mi się pomysł artysty nietykalnego: Chet Baker był człowiekiem, ze swoją mroczną stroną, a przede wszystkim z tym smutkiem, który wydaje się zamieszkiwać w nim na stałe, nostalgią, którą odnajduję we wszystkim, co robił.

 

Twój poprzedni album Family Tree zgromadził wielu muzyków, co dla Ciebie oznacza powrót do formy duetu?

​

DAVID ENHCO: Marc i ja gramy razem od około dziesięciu lat, od projektu do projektu zmierzamy w stronę czystości formy, skupionej na jazzie i jego tradycji. Ta płyta to powrót do bardzo intymnej formy, w duecie możemy bardzo łatwo reagować, improwizować, eksplorować wszystkie emocje. Zdecydowaliśmy się również na nagrywanie razem w tym samym pomieszczeniu, a więc bez możliwości montażu i z niewieloma take’ami. Narażanie się na ryzyko niedoskonałości to nasz sposób radzenia sobie z kruchością, którą kochamy w Checie Bakerze.

 

Jak inspirowaliście się brzmieniem Cheta Bakera?

 

MARC PERRENOUD: Nie próbowaliśmy go naśladować, raczej szukaliśmy tego, co nas w nim porusza: liryzmu i sposobu szeptania nam do ucha. Bardzo bliskie nagranie dźwięku również sprawia wrażenie bycia sam na sam, jakby słuchacz znajdował się w tym samym pomieszczeniu, co my.

 

Jakie jest Wasze ostateczne wspomnienie „Cheta”?

 

DAVID ENHCO: Bliski jest mi jego sposób działania: nie szukanie wirtuozerii, lecz dążenie do emocji najprostszymi możliwymi środkami. W czasach, gdy płyty są produktami doskonałymi, i czasem nazbyt gładkimi, zamiast tego szukaliśmy kruchości, ludzkiego aspektu tej muzyki i jej charakteru.

Koncert X Festiwalu Jazz&Literatura pod Patronatem Honorowym

Prezydenta Miasta Chorzów Szymona Michałka